Jumat

If Not Now, Then When?

Berpikir soal makna kehidupan dan mengapa kita hidup hampir membuat Anda gila karena sampai saat ini pun belum ada yang bisa memberi jawabannya. Namun apakah itu berarti Anda harus menyerah dan tak melakukan apa-apa dengan hidup Anda?
Anda tentu menyadari waktu terus berjalan, jika dulu rambut Anda bagaikan seikat rumput halus, kini tumbuh menjadi gandum nan lebat dan subur. Warna hijaunya sedikit demi sedikit beralih menjadi kekuningan, kemudian kuning dan ranum. Saat mencapai puncak keemasan, apakah Anda akan diam menyembunyikan diri dan menunggu sampai warna emasnya berubah menjadi kecoklatan dan menghitam karena busuk?
Tidakkah Anda ingin menyumbangkan sesuatu dan mengabdikan hidup Anda demi sesuatu yang lebih berarti? Misalnya saja ketika bulir-bulir gandum Anda ranum, Anda membagikannya untuk mereka yang lapar dan membutuhkan. Hal kecil yang Anda lakukan tadi setidaknya membuat Anda merasa lebih berarti, ketimbang menunggu sampai batang gandum menjadi coklat, hitam dan kemudian busuk.
Atau mungkin Anda pernah naik taksi, ketika Anda masuk ke dalam taksi argometer langsung dijalankan. Saat Anda bingung menentukan tujuan dan tak tahu harus ke mana, si argo tetap berdetik dan nominal terus bertambah. Dan ketika Anda sudah tahu akan pergi ke mana, argo juga berdetik sama seperti saat Anda diam tadi. Sama-sama bayar dan mengeluarkan kocek, Anda bisa memilih, mengeluarkan kocek untuk kemudian menghasilkan sesuatu atau tanpa menghasilkan apa-apa.
Berdiam atau melakukan sesuatu, waktu akan terus berlalu. Dan Anda bebas memilih, tetap diam dan menunggu sampai bulir gandum Anda membusuk atau membagikan bulir emas Anda pada orang lain. Tak hanya sekedar mengejar prestise diri, namun menjadi gandum yang berarti.
Berdiam di dalam taksi dan membiarkan argo tetap berjalan, dan membayar nomimal yang muncul di layar argo, namun tetap di tempat Anda semula. Dalam artian Anda rugi karena tak melakukan apa-apa namun harus membayar. Atau menuju ke tempat tujuan dan membayar sesuai nominal, dan sampai di tujuan Anda.
Well, kenapa harus membuat Anda bingung. Let's do something! Sesuatu yang menurut Anda akan membuat hidup Anda lebih berwarna. Kalau bukan sekarang kapan lagi?

(c) Agatha Yunita - KapanLagi

Senin

Pada Sebuah Bisik

daun baru saja mengering
gamang mengakhiri musim
terselip kenangan
pekat di ujung bibir

kemarin lukanya telah mengering
menatap pedih bersebelah lalu
setia mengiring sakit
tanpa memaling luka

baru saja menantimu
perih juga mengering
senyap berkawan secawan airmata
enggan berpaling dari parasmu

menatap dalam hening:gejolak rindu
menyesaki setiap perjalanan
memetakanku jalan pulang
dalam catatan usang tak bertepi

gemetar kehilangan
selaksa tanya
tingkap pengertian

hembusan nafasmu
tawari sekuntum bunga tidur
pada tanya harga selembar daun untuk mengukir masa?
:keriput saat cinta mengejaku menjadi makna

Aja Dumeh

Aja dumeh mujudake pitutur luhur warisane para leluhur lan pinisepuh kang ngemu teges supaya jalma manungsa utawa titah sewantah anggone nglakoni penguripane ana ing alam donya ora ngendelake aji mumpung. Dumeh, mujudake kahanan kajiwan kang njalari sawijining pawongan nggunakake kesempatan (aji mumpung) kanggo kepentingane dhewe tanpa ngelingi sak padhane urip. Kesempatan kasebut ing ndhuwur bisa maujud drajat, pangkat, bandha donya, panguwasa, ilmu linuwih, kebagusane rupa lan liyane.

Ing donya Eropa utawa dunia barat uga nduweni sanepa “power tends to corrupt” kang nduweni teges yen kuwasa bisa njalari wong kang nyekel kuwasa kuwi nylewengake kekuwasaane kanggo kepentingane pribadhi lan ngianati marang wong kang ngamanati.

Wong urip mono kudu tansah eling marang kang nitahake urip ing alam donya, kudu tansah mawas marang sangkan paraning dumadi. Seko ngendi bibit kawite urip, ana ngendi saiki dumunung lan papan ngendi kang tembene bakal dituju. Kahanan kang bisa direngkuh ora kena njalari lali marang kodrate minangka kawulane Gusti. Kanthi mengkono sifat aja dumeh bisa njalari wong tansah eling marang asal-usule, sahengga ora nglali yen apa kang diduweni mung minangka titipan utawa amanate kang gawe urip. Sikep ini bisa nyurung supaya manungsa tansah nyukuri peparingane Gusti, kanthi nggunakake peparingane mau kanggo nyengkuyung kewajibane minangka khalifahe Gusti ing alam donya, kang nduweni kewajiban memayu hayuning bawana.

Kahanan urip kang dilakoni manungsa kena digambarake kaya dene cakramanggilingan utawa rodha kreta, kang ana sakperangane rodha sakwijining wektu mapan ing dhuwur nanging ing kala wektu liyane ganti mapan ing ngisor. Urip mujudake ganti gumiliring nasib. Mula saka kuwi nalikane wong lagi nduweni nasib kang apik ora kena gumedhe lan umuk marang sak padha-padha lan nalikane ngalami nasib kang ala uga aja nglokro utawa mutung.

Kadangkala wong urip diparingi kanikmatan kang tanpa kinira. Ana ing kahanan iki pitutur aja dumeh trep banget kanggo diamalake. Wong kudu tansah syukur lan uga kudu loma marang sak padhaning urip, ora kena umuk lan gumedhe nanging kudu tansah bisa sakmadya lan andhap asor.

Ana uga kahanane urip kang lagi diparingi pacoban nganti kadangkala wong sing rumangsa ora kuwat nglakoni kahanan mau nduweni panganggep yen donyane wis kiamat. Ngadepi kahanan mengkene, manungsa kudu tansah pasrah sumarah marang kang gawe urip lan sabar anarima ing pandum. Manungsa kudu nduweni keyakinan yen pacoban mau uga mujudake wujud katresnane Gusti kanggo nggembleng manungsa supaya tatag lan tanggon anggone nglakoni uripe.

Aja dumeh ngajarake manungsa tansah mawas diri lan nduweni keyakinan kang kuat menawa urip ing alam donya iki mung sakwetara mampir ngombe. Kabeh lelakone urip mujudake proses kang ora langgeng lan kabeh bakale dijaluk pertanggungjawabane mbesuk ing alam akherat.
Sifat utawa watak aja dumeh bisa diwedhar kanthi pitutur kayadene:

1. Aja dumeh kuwasa, tumindake daksura lan daksiya marang sakpadha-padha.
2. Aja dumeh pinter, banjur tumindak keblinger.
3. Aja dumeh sugih, banjur tumindak lali marang wong ringkih.
4. Aja dumeh menang, tumindake sak wenang-wenang.
5. Aja dumeh bagus, banjur gumagus.
6. Aja dumeh ayu, banjur kemayu, lan sakpiturute.

“Nyawa mung gaduhan, bandha donya mung sampiran”, mengkono pituture para winasis. Kanthi mengkono sejatine manungsa urip ing alam donya ora duwe apa-apa. Kayadene nalika dilahirake manungsa ora nggawa apa-apa, semono uga mengko yen wis tumeka titi wancine sowan ing ngarsa Gustine uga ora sangu apa-apa. Dadi apa kang bisa diumukake manungsa?

Pitutur Luhur Jawa

Aja sira deksura, ngaku luwih pinter tinimbang sejene. Aja rumangsa bener dhewe, jalaran ing donya iki ora ana sing bener dhewe.
Janganlah congkak, merasa lebih pandai daripada yang lain. Jangan merasa engkau yang paling benar, sebab di dunia ini tidak ada yang paling benar.

Aja semangkeyan rumangsa dadi wong sugih, nuli lali marang wong tuwane, jalaran iku ateges ora mikani Pangeran.
Jangan sok merasa menjadi orang kaya, sehingga melupakan orang tuanya sendiri, sebab hal yang demikian ini sama dengan tidak mengakui kebesaran Tuhan.

Aja melik darbeking liyan. Aja cidra ing janji. Aja kumalungkung. Aja kumingsung.
Jangan menghendaki (secara tak sah) kepunyaan orang lain. Jangan mengingkari janji. Jangan merasa lebih dari yang lain. Jangan merasa benar dan paling berkuasa sendiri.

Aja gawe serik atining liyan. Aja ngumbar hawa nafsu, mundhak sengsara uripe.
Jangan suka menyakiti hati orang lain. Jangan melampiaskan hawa nafsu secara tak terkendali, jika tidak ingin sengsara hidupnya.

Aja lali marang kebecikaning liyan. Lan aja lali uga marang panggawe becik, jalaran panggawe becik iku minangka dalane mulyanira.
Jangan lupa akan kebaikan orang lain. Dan jangan sampai lupa untuk berbuat baik sebab hanya lewat perbuatan yang baik itu dapat menemukan jalan menuju kemuliaanmu.

Tuna satak bati sanak.
Rugi uang tidak apa yang penting dapat saudara.

Rabu

Ramalan atau Jangka Jayabaya



Ramalan atau Jangka Jayabaya:


  1. Besuk yen wis ana kreta tanpa jaran ---> Kelak jika sudah ada kereta tanpa kuda.
  2. Tanah Jawa kalungan wesi ---> Pulau Jawa berkalung besi.
  3. Prahu mlaku ing dhuwur awang-awang ---> Perahu berjalan di angkasa.
  4. Kali ilang kedhunge ---> Sungai kehilangan mata air.
  5. Pasar ilang kumandhang ---> Pasar kehilangan suara.
  6. Iku tandha yen tekane zaman Jayabaya wis cedhak ---> Itulah pertanda zaman Jayabaya telah mendekat.
  7. Bumi saya suwe saya mengkeret --- Bumi semakin lama semakin mengerut.
  8. Sekilan bumi dipajeki ---> Sejengkal tanah dikenai pajak.
  9. Jaran doyan mangan sambel ---> Kuda suka makan sambal.
  10. Wong wadon nganggo pakeyan lanang --->Orang perempuan berpakaian lelaki.
  11. Iku tandhane yen wong bakal nemoni wolak-waliking zaman ---> Itu pertanda orang akan mengalami zaman berbolak-balik.
  12. Akeh janji ora ditetepi ---> Banyak janji tidak ditepati.
  13. Akeh wong wani nglanggar sumpahe dhewe ---> Banyak orang berani melanggar sumpah sendiri.
  14. Manungsa padha seneng nyalah ---> Orang-orang saling lempar kesalahan.
  15. Ora ngendahake hukum Hyang Widhi ---> Tak peduli akan hukum Hyang Widhi.
  16. Barang jahat diangkat-angkat ---> Yang jahat dijunjung-junjung.
  17. Barang suci dibenci ---> Yang suci (justru) dibenci.
  18. Akeh manungsa mung ngutamakke dhuwi t---> Banyak orang hanya mementingkan uang.
  19. Lali kamanungsan ---> Lupa jati kemanusiaan.
  20. Lali kabecikan ---> Lupa hikmah kebaikan.
  21. Lali sanak lali kadang ---> Lupa sanak lupa saudara.
  22. Akeh bapa lali anak ---> Banyak ayah lupa anak.
  23. Akeh anak wani nglawan ibu --->Banyak anak berani melawan ibu.
  24. Nantang bapa ---> Menantang ayah.
  25. Sedulur padha cidra ---> Saudara dan saudara saling khianat.
  26. Kulawarga padha curiga ---> Keluarga saling curiga.
  27. Kanca dadi mungsuh ---> Kawan menjadi lawan.
  28. Akeh manungsa lali asale ---> Banyak orang lupa asal usul.
  29. Ukuman Ratu ora adil ---> Hukuman Raja tidak adil.
  30. Akeh pangkat sing jahat lan ganji l---> Banyak pejabat jahat dan ganjil
  31. Akeh kelakuan sing ganjil ---> Banyak ulah-tabiat ganjil
  32. Wong apik-apik padha kapencil ---> Orang yang baik justru tersisih.
  33. Akeh wong nyambut gawe apik-apik padha krasa isin ---> Banyak orang kerja halal justru merasa malu.
  34. Luwih utama ngapusi ---> Lebih mengutamakan menipu.
  35. Wegah nyambut gawe ---> Malas untuk bekerja.
  36. Kepingin urip mewah ---> Inginnya hidup mewah.
  37. Ngumbar nafsu angkara murka, nggedhekake duraka ---> Melepas nafsu angkara murka, memupuk durhaka.
  38. Wong bener thenger-thenger ---> Orang (yang) benar termangu-mangu.
  39. Wong salah bungah ---> Orang (yang) salah gembira ria.
  40. Wong apik ditampik-tampik ---> Orang (yang) baik ditolak ditampik (diping-pong).
  41. Wong jahat munggah pangkat ---> Orang (yang) jahat naik pangkat.
  42. Wong agung kasinggung ---> Orang (yang) mulia dilecehkan
  43. Wong ala kapuja ---> Orang (yang) jahat dipuji-puji.
  44. Wong wadon ilang kawirangane ---> perempuan hilang malu.
  45. Wong lanang ilang kaprawirane ---> Laki-laki hilang jiwa kepemimpinan.
  46. Akeh wong lanang ora duwe bojo ---> Banyak laki-laki tak mau beristri.
  47. Akeh wong wadon ora setya marang bojone ---> Banyak perempuan ingkar pada suami.
  48. Akeh ibu padha ngedol anake ---> Banyak ibu menjual anak.
  49. Akeh wong wadon ngedol awake ---> Banyak perempuan menjual diri.
  50. Akeh wong ijol bebojo ---> Banyak orang gonta-ganti pasangan.
  51. Wong wadon nunggang jaran ---> Perempuan menunggang kuda.
  52. Wong lanang linggih plangki ---> Laki-laki naik tandu.
  53. Randha seuang loro ---> Dua janda harga seuang (Red.: seuang = 8,5 sen).
  54. Prawan seaga lima ---> Lima perawan lima picis.
  55. Dhudha pincang laku sembilan uang ---> Duda pincang laku sembilan uang.
  56. Akeh wong ngedol ngelmu ---> Banyak orang berdagang ilmu.
  57. Akeh wong ngaku-aku ---> Banyak orang mengaku diri.
  58. Njabane putih njerone dhadhu ---> Di luar putih di dalam jingga.
  59. Ngakune suci, nanging sucine palsu ---> Mengaku suci, tapi palsu belaka.
  60. Akeh bujuk akeh lojo---> Banyak tipu banyak muslihat.
  61. Akeh udan salah mangsa---> Banyak hujan salah musim.
  62. Akeh prawan tuwa---> Banyak perawan tua.
  63. Akeh randha nglairake anak---> Banyak janda melahirkan bayi.
  64. Akeh jabang bayi lahir nggoleki bapakne---> Banyak anak lahir mencari bapaknya.
  65. Agama akeh sing nantang---> Agama banyak ditentang.
  66. Prikamanungsan saya ilang---> Perikemanusiaan semakin hilang.
  67. Omah suci dibenci---> Rumah suci dijauhi.
  68. Omah ala saya dipuja---> Rumah maksiat makin dipuja.
  69. Wong wadon lacur ing ngendi-endi---> Perempuan lacur dimana-mana.
  70. Akeh laknat---> Banyak kutukan.
  71. Akeh pengkianat---> Banyak pengkhianat.
  72. Anak mangan bapak---> Anak makan bapak.
  73. Sedulur mangan sedulur---> Saudara makan saudara.
  74. Kanca dadi mungsuh---> Kawan menjadi lawan.
  75. Guru disatru---> Guru dimusuhi.
  76. Tangga padha curiga--->Tetangga saling curiga.
  77. Kana-kene saya angkara murka ---> Angkara murka semakin menjadi-jadi.
  78. Sing weruh kebubuhan---> Barangsiapa tahu terkena beban.
  79. Sing ora weruh ketutuh---> Sedang yang tak tahu disalahkan.
  80. Besuk yen ana peperangan---> Kelak jika terjadi perang.
  81. Teka saka wetan, kulon, kidul lan lor---> Datang dari timur, barat, selatan, dan utara.
  82. Akeh wong becik saya sengsara---> Banyak orang baik makin sengsara.
  83. Wong jahat saya seneng---> Sedang yang jahat makin bahagia.
  84. Wektu iku akeh dhandhang diunekake kuntul---> Ketika itu burung gagak dibilang bangau.
  85. Wong salah dianggep bener---> Orang salah dipandang benar.
  86. Pengkhianat nikmat---> Pengkhianat nikmat.
  87. Durjana saya sempurna---> Durjana semakin sempurna.
  88. Wong jahat munggah pangkat---> Orang jahat naik pangkat.
  89. Wong lugu kebelenggu---> Orang yang lugu dibelenggu.
  90. Wong mulya dikunjara---> Orang yang mulia dipenjara.
  91. Sing curang garang---> Yang curang berkuasa.
  92. Sing jujur kojur---> Yang jujur sengsara.
  93. Pedagang akeh sing keplarang---> Pedagang banyak yang tenggelam.
  94. Wong main akeh sing ndadi---> Penjudi banyak merajalela.
  95. Akeh barang haram---> Banyak barang haram.
  96. Akeh anak haram---Banyak anak haram.
  97. Wong wadon nglamar wong lanang---> Perempuan melamar laki-laki.
  98. Wong lanang ngasorake drajate dhewe---> Laki-laki memperhina derajat sendiri.
  99. Akeh barang-barang mlebu luang---> Banyak barang terbuang-buang.
  100. Akeh wong kaliren lan wuda---> Banyak orang lapar dan telanjang.
  101. Wong tuku ngglenik sing dodol---> Pembeli membujuk penjual.
  102. Sing dodol akal okol---> Si penjual bermain siasat.
  103. Wong golek pangan kaya gabah diinteri---> Mencari rizki ibarat gabah ditampi.
  104. Sing kebat kliwat---> Yang tangkas lepas.
  105. Sing telah sambat---> Yang terlanjur menggerutu.
  106. Sing gedhe kesasar---> Yang besar tersasar.
  107. Sing cilik kepleset---> Yang kecil terpeleset.
  108. Sing anggak ketunggak---> Yang congkak terbentur.
  109. Sing wedi mati---> Yang takut mati.
  110. Sing nekat mbrekat---> Yang nekat mendapat berkat.
  111. Sing jerih ketindhih---> Yang hati kecil tertindih
  112. Sing ngawur makmur---> Yang ngawur makmur
  113. Sing ngati-ati ngrintih---> Yang berhati-hati merintih.
  114. Sing ngedan keduman---> Yang main gila menerima bagian.
  115. Sing waras nggagas---> Yang sehat pikiran berpikir.
  116. Wong tani ditaleni---> Orang (yang) bertani diikat.
  117. Wong dora ura-ura---> Orang (yang) bohong berdendang.
  118. Ratu ora netepi janji, musna panguwasane--> -Raja ingkar janji, hilang wibawanya.
  119. Bupati dadi rakyat---> Pegawai tinggi menjadi rakyat.
  120. Wong cilik dadi priyayi---> Rakyat kecil jadi priyayi.
  121. Sing mendele dadi gedhe---> Yang curang jadi besar.
  122. Sing jujur kojur---> Yang jujur celaka.
  123. Akeh omah ing ndhuwur jaran---> Banyak rumah di punggung kuda.
  124. Wong mangan wong---> Orang makan sesamanya.
  125. Anak lali bapak---> Anak lupa bapa.
  126. Wong tuwa lali tuwane---> Orang tua lupa ketuaan mereka.
  127. Pedagang adol barang saya laris---> Jualan pedagang semakin laris.
  128. Bandhane saya ludhes---> Namun harta mereka makin habis.
  129. Akeh wong mati kaliren ing sisihe pangan---> Banyak orang mati lapar di samping makanan.
  130. Akeh wong nyekel bandha nanging uripe sangsara---> Banyak orang berharta tapi hidup sengsara.
  131. Sing edan bisa dandan---> Yang gila bisa bersolek.
  132. Sing bengkong bisa nggalang gedhong---> Si bengkok membangun mahligai.
  133. Wong waras lan adil uripe nggrantes lan kepencil---> Yang waras dan adil hidup merana dan tersisih.
  134. Ana peperangan ing njero---> Terjadi perang di dalam.
  135. Timbul amarga para pangkat akeh sing padha salah paham---> Terjadi karena para pembesar banyak salah faham.
  136. Durjana saya ngambra-ambra---> Kejahatan makin merajalela.
  137. Penjahat saya tambah---> Penjahat makin banyak.
  138. Wong apik saya sengsara---> Yang baik makin sengsara.
  139. Akeh wong mati jalaran saka peperangan---> Banyak orang mati karena perang.
  140. Kebingungan lan kobongan---> Karena bingung dan kebakaran.
  141. Wong bener saya thenger-thenger---> Si benar makin tertegun.
  142. Wong salah saya bungah-bungah---> Si salah makin sorak sorai.
  143. Akeh bandha musna ora karuan lungane---> Banyak harta hilang entah ke mana
  144. Akeh pangkat lan drajat pada minggat ora karuan sababe---> Banyak pangkat dan derajat lenyap entah mengapa.
  145. Akeh barang-barang haram, akeh bocah haram---> Banyak barang haram, banyak anak haram.
  146. Bejane sing lali, bejane sing eling---> Beruntunglah si lupa, beruntunglah si sadar.
  147. Nanging sauntung-untunge sing lali---> Tapi betapapun beruntung si lupa.
  148. Isih untung sing waspada---> Masih lebih beruntung si waspada.
  149. Angkara murka saya ndadi---> Angkara murka semakin menjadi.
  150. Kana-kene saya bingung---> Di sana-sini makin bingung.
  151. Pedagang akeh alangane---> Pedagang banyak rintangan.
  152. Akeh buruh nantang juragan---> Banyak buruh melawan majikan.
  153. Juragan dadi umpan---> Majikan menjadi umpan.
  154. Sing suwarane seru oleh pengaruh---> Yang bersuara tinggi mendapat pengaruh.
  155. Wong pinter diingar-ingar---> Si pandai direcoki.
  156. Wong ala diuja---> Si jahat dimanjakan.
  157. Wong ngerti mangan ati---> Orang yang mengerti makan hati.
  158. Bandha dadi memala---> Hartabenda menjadi penyakit
  159. Pangkat dadi pemikat---> Pangkat menjadi pemukau.
  160. Sing sawenang-wenang rumangsa menang ---> Yang sewenang-wenang merasa menang
  161. Sing ngalah rumangsa kabeh salah---> Yang mengalah merasa serba salah.
  162. Ana Bupati saka wong sing asor imane---> Ada raja berasal orang beriman rendah.
  163. Patihe kepala judhi---> Maha menterinya benggol judi.
  164. Wong sing atine suci dibenci---> Yang berhati suci dibenci.
  165. Wong sing jahat lan pinter jilat saya derajat---> Yang jahat dan pandai menjilat makin kuasa.
  166. Pemerasan saya ndadra---> Pemerasan merajalela.
  167. Maling lungguh wetenge mblenduk ---> Pencuri duduk berperut gendut.
  168. Pitik angrem saduwure pikulan---> Ayam mengeram di atas pikulan.
  169. Maling wani nantang sing duwe omah---> Pencuri menantang si empunya rumah.
  170. Begal pada ndhugal---> Penyamun semakin kurang ajar.
  171. Rampok padha keplok-keplok---> Perampok semua bersorak-sorai.
  172. Wong momong mitenah sing diemong---> Si pengasuh memfitnah yang diasuh
  173. Wong jaga nyolong sing dijaga---> Si penjaga mencuri yang dijaga.
  174. Wong njamin njaluk dijamin---> Si penjamin minta dijamin.
  175. Akeh wong mendem donga---> Banyak orang mabuk doa.
  176. Kana-kene rebutan unggul---> Di mana-mana berebut menang.
  177. Angkara murka ngombro-ombro---> Angkara murka menjadi-jadi.
  178. Agama ditantang---> Agama ditantang.
  179. Akeh wong angkara murka---> Banyak orang angkara murka.
  180. Nggedhekake duraka---> Membesar-besarkan durhaka.
  181. Ukum agama dilanggar---> Hukum agama dilanggar.
  182. Prikamanungsan di-iles-iles---> Perikemanusiaan diinjak-injak.
  183. Kasusilan ditinggal---> Tata susila diabaikan.
  184. Akeh wong edan, jahat lan kelangan akal budi---> Banyak orang gila, jahat dan hilang akal budi.
  185. Wong cilik akeh sing kepencil---> Rakyat kecil banyak tersingkir.
  186. Amarga dadi korbane si jahat sing jajil---> Karena menjadi kurban si jahat si laknat.
  187. Banjur ana Ratu duwe pengaruh lan duwe prajurit---> Lalu datang Raja berpengaruh dan berprajurit.
  188. Lan duwe prajurit---> Dan punya prajurit.
  189. Negarane ambane saprawolon---> Lebar negeri seperdelapan dunia.
  190. Tukang mangan suap saya ndadra---> Pemakan suap semakin merajalela.
  191. Wong jahat ditampa---> Orang jahat diterima.
  192. Wong suci dibenci---> Orang suci dibenci.
  193. Timah dianggep perak---> Timah dianggap perak.
  194. Emas diarani tembaga---> Emas dibilang tembaga.
  195. Dandang dikandakake kuntul---> Gagak disebut bangau.
  196. Wong dosa sentosa---> Orang berdosa sentosa.
  197. Wong cilik disalahake---> Rakyat jelata dipersalahkan.
  198. Wong nganggur kesungkur---> Si penganggur tersungkur.
  199. Wong sregep krungkep---> Si tekun terjerembab.
  200. Wong nyengit kesengit---> Orang busuk hati dibenci.
  201. Buruh mangluh---> Buruh menangis.
  202. Wong sugih krasa wedi---> Orang kaya ketakutan.
  203. Wong wedi dadi priyayi---> Orang takut jadi priyayi.
  204. Senenge wong jahat---> Berbahagialah si jahat.
  205. Susahe wong cilik---> Bersusahlah rakyat kecil.
  206. Akeh wong dakwa dinakwa---> Banyak orang saling tuduh.
  207. Tindake manungsa saya kuciwa---> Ulah manusia semakin tercela.
  208. Ratu karo Ratu pada rembugan negara endi sing dipilih lan disenengi---> Para raja berunding negeri mana yang dipilih dan disukai.
  209. Wong Jawa kari separo---> Orang Jawa tinggal setengah.
  210. Landa-Cina kari sejodho ---> Belanda - Cina tinggal sepasang.
  211. Akeh wong ijir, akeh wong cethil---> Banyak orang kikir, banyak orang bakhil.
  212. Sing eman ora keduman---> Si hemat tidak mendapat bagian.
  213. Sing keduman ora eman---> Yang mendapat bagian tidak berhemat.
  214. Akeh wong mbambung---> Banyak orang berulah dungu.
  215. Akeh wong limbung---> Banyak orang limbung.
  216. Selot-selote mbesuk wolak-waliking zaman teka---> Lambat-laun datanglah kelak terbaliknya zaman.

Suka, Cinta dan Sayang

Di hadapan orang yang kau cintai,
Musim dingin berubah menjadi musim semi yang indah
Di hadapan orang yang kau sukai,
Musim dingin tetap saja musim dingin, hanya suasananya sedikit lebih indah.

Di hadapan orang yang kau cintai,
Jantungmu tiba-tiba berdebar lebih cepat
Di hadapan orang yang kau sukai,
Kau hanya merasa senang dan gembira saja.

Apabila engkau melihat kepada mata orang yang kau cintai,
Matamu berkaca-kaca
Apabila engkau melihat kepada mata orang yang kau sukai,
Engkau hanya tersenyum saja.

Di hadapan orang yang kau cintai,
Kata-kata yang keluar berasal dari perasaan yang terdalam
Di hadapan orang yang kau sukai,
Kata-kata hanya keluar dari pikiran saja.

Jika orang yang kau cintai menangis, engkaupun akan ikut menangis di sisinya
Jika orang yang kau sukai menangis, engkau hanya menghibur saja.

Perasaan cinta itu dimulai dari mata sedangkan rasa suka dimulai dari telinga.
Jadi jika kau mau berhenti menyukai seseorang, cukup dengan menutup telinga.
Tapi apabila kau mencoba menutup matamu dari orang yang kau cintai, cinta itu berubah menjadi tetesan air mata dan terus tinggal di hatimu dalam jarak waktu yang cukup lama.
Tetapi selain rasa suka dan rasa cinta, ada perasaan yang lebih mendalam, yaitu rasa sayang, rasa yang tidak hilang secepat rasa cinta, rasa yang tidak mudah berubah.
Perasaan yang dapat membuatmu berkorban untuk orang yang kamu sayangi. Mau menderita demi kebahagiaan orang yang kamu sayangi. Cinta ingin memiliki, tetapi sayang hanya ingin melihat orang yang disayanginya bahagia, walaupun harus kehilangan.

Untuk seseorang yang sedang jatuh cinta...

Kamis

Menghargai Orang Lain

Dikisahkan, di sebuah pesta perpisahan sederhana pengunduran diri seorang direktur. Diadakan sebuah sesi acara penyampaian pesan, kesan, dan kritikan dari anak buah kepada mantan atasannya yang segera memasuki masa pensiun dari perusahaan tersebut.
Karena waktu yang terbatas, kesempatan tersebut dipersilahkan dinyatakan dalam bentuk tulisan. Diantara pujian dan kesan yang diberikan, dipilih dan dibingkai untuk diabadikan kemudian dibacakan di acara tersebut, yakni sebuah catatan dengan gaya tulisan coretan dari seorang office boy yang telah bekerja cukup lama di perusahaan itu.
Dia menulis semuanya dengan huruf kapital sebagai berikut, "Yang terhormat Pak Direktur. Terima kasih karena Bapak telah mengucapkan kata "tolong", setiap kali Bapak memberi tugas yang sebenarnya adalah tanggung jawab saya. Terima kasih Pak Direktur karena Bapak telah mengucapkan "maaf", saat Bapak menegur, mengingatkan dan berusaha memberitahu setiap kesalahan yang telah diperbuat karena Bapak ingin saya merubahnya menjadi kebaikan.
Terima kasih Pak Direktur karena Bapak selalu mengucapkan "terima kasih" kepada saya atas hal-hal kecil yang telah saya kerjakan untuk Bapak. Terima kasih Pak Direktur atas semua penghargaan kepada orang kecil seperti saya sehingga saya bisa tetap bekerja dengan sebaik-baiknya, dengan kepala tegak, tanpa merasa direndahkan dan dikecilkan. Dan sampai kapan pun bapak adalah Pak Direktur buat saya. Terima kasih sekali lagi. Semoga Tuhan meridhoi jalan dimanapun Pak Direktur berada. Amin."
Setelah sejenak keheningan menyelimuti ruangan itu, serentak tepuk tangan menggema memenuhi ruangan. Diam-diam Pak Direktur mengusap genangan airmata di sudut mata tuanya, terharu mendengar ungkapan hati seorang office boy yang selama ini dengan setia melayani kebutuhan seluruh isi kantor.
Pak Direktur tidak pernah menyangka sama sekali bahwa sikap dan ucapan yang selama ini dilakukan, yang menurutnya begitu sederhana dan biasa-biasa saja, ternyata mampu memberi arti bagi orang kecil seperti si office boy tersebut. Terpilihnya tulisan itu untuk diabadikan, karena seluruh isi kantor itu setuju dan sepakat bahwa keteladanan dan kepemimpinan Pak Direktur akan mereka teruskan sebagai budaya di perusahaan itu.

Renungan:

Tiga kata "terima kasih, maaf, dan tolong" adalah kalimat pendek yang sangat sederhana tetapi mempunyai dampak yang positif. Namun mengapa kata-kata itu kadang sangat sulit kita ucapkan? Sebenarnya secara tidak langsung telah menunjukkan keberadaban dan kebesaran jiwa sosok manusia yang mengucapkannya. Apalagi diucapkan oleh seorang pemimpin kepada bawahannya.
Pemimpin bukan sekedar memerintah dan mengawasi, tetapi lebih pada sikap keteladanan lewat cara berpikir, ucapan, dan tindakan yang mampu membimbing, membina, dan mengembangkan yang dipimpinnya sehingga tercipta sinergi dalam mencapai tujuan bersama.
Tentu bagi siapapun kita perlu membiasakan mengucapkan kata-kata pendek seperti terima kasih, maaf, dan tolong dimana pun, kapan pun, dan dengan siapa pun kita berhubungan. Dengan mampu menghargai orang lain minimal kita telah menghargai diri kita sendiri.

source: andrie wongso

Semangkuk Bakmi

Pada malam itu, Ana bertengkar dengan ibunya. Karena sangat marah, Ana segera meninggalkan rumah tanpa membawa apapun. Saat berjalan di suatu jalan, ia baru menyadari bahwa ia sama sekali tidak membawa uang.
Saat menyusuri sebuah jalan, ia melewati sebuah kedai bakmi dan ia mencium harumnya aroma masakan. Ia ingin sekali memesan semangkuk bakmi, tetapi ia tidak mempunyai uang.
Pemilik kedai melihat Ana berdiri cukup lama di depan kedainya, lalu berkata “Nona, apakah engkau ingin memesan semangkuk bakmi?” ”Ya, tetapi aku tidak membawa uang” jawab Ana dengan malu-malu.“Tidak apa-apa, aku akan mentraktirmu” jawab si pemilik kedai. “Silakan duduk, aku akan memasakkan bakmi untukmu”.
Tidak lama kemudian, pemilik kedai itu mengantarkan semangkuk bakmi. Ana segera makan beberapa suap, kemudian air matanya mulai berlinang. “Ada apa nona?” tanya si pemilik kedai.“Tidak apa-apa, aku hanya terharu" jawab Ana sambil mengeringkan air matanya.
“Bahkan, seorang yang baru ku kenal pun memberi aku semangkuk bakmi! Tetapi ibuku sendiri, setelah bertengkar denganku, mengusirku dari rumah dan mengatakan kepadaku agar jangan kembali lagi ke rumah!”“Kau, seorang yang baru ku kenal, tetapi begitu peduli denganku dibandingkan dengan ibu kandungku sendiri” katanya kepada pemilik kedai.
Pemilik kedai itu setelah mendengar perkataan Ana, menarik nafas panjang dan berkata “Nona, mengapa kau berpikir seperti itu? Renungkanlah hal ini, aku hanya memberimu semangkuk bakmi dan kau begitu terharu. Ibumu telah memasak bakmi dan nasi untukmu saat kau kecil sampai saat ini, mengapa kau tidak berterima kasih kepadanya? Dan kau malah bertengkar dengannya”.
Ana, terhenyak mendengar hal tersebut. “Mengapa aku tidak berpikir tentang hal tersebut? Untuk semangkuk bakmi dari orang yang baru ku kenal, aku begitu berterima kasih, tetapi kepada ibuku yang memasak untukku selama bertahun-tahun, aku bahkan tidak memperlihatkan kepedulianku kepadanya. Dan hanya karena persoalan sepele, aku bertengkar dengannya.
Ana segera menghabiskan bakminya, lalu ia menguatkan dirinya untuk segera pulang ke rumahnya. Saat berjalan ke rumah, ia memikirkan kata-kata yang harus diucapkan kepada ibunya. Begitu sampai di ambang pintu rumah, ia melihat ibunya dengan wajah letih dan cemas. Ketika bertemu dengan Ana, kalimat pertama yang keluar dari mulutnya adalah “Ana kau sudah pulang, cepat masuklah, aku telah menyiapkan makan malam dan makanlah dahulu sebelum kau tidur, makanan akan menjadi dingin jika kau tidak memakannya sekarang”. Pada saat itu Ana tidak dapat menahan tangisnya dan menangislah ia di hadapan ibunya.
Sekali waktu, kita mungkin akan sangat berterima kasih kepada orang lain di sekitar kita untuk suatu pertolongan kecil yang diberikan kepada kita. Tetapi, kepada orang yang sangat dekat dengan kita, keluarga, khususnya orang tua kita, kita harus ingat bahwa kita berterima kasih kepada mereka seumur hidup kita!

RENUNGAN:

Bagaimanapun kita tidak boleh melupakan jasa orang tua kita. Seringkali kita menganggap pengorbanan mereka merupakan suatu proses alami yang biasa saja, tetapi kasih dan kepedulian orang tua kita adalah hadiah paling berharga yang diberikan kepada kita sejak kita lahir. Pikirkanlah hal itu! Apakah kita mau menghargai pengorbanan tanpa syarat dari orang tua kita? Hai anak-anak, taatilah orang tuamu dalam segala hal, karena itu hal yang indah di hadapan Tuhan!

Sebuah Renungan

Betapa besarnya nilai uang kertas senilai Rp 100.000 apabila dibawa ke masjid untuk disumbangkan, namun betapa kecilnya kalau dibawa ke mall untuk dibelanjakan.

Betapa lamanya melayani Allah selama lima belas menit, namun betapa singkatnya kalau kita melihat film.

Betapa sulitnya untuk mencari kata-kata ketika berdoa (spontan), namun betapa mudahnya kalau mengobrol atau bergosip dengan pacar / teman tanpa harus berpikir panjang.

Betapa asyiknya apabila pertandingan bola diperpanjang waktunya, namun kita mengeluh ketika khotbah di masjid lebih lama sedikit daripada biasa.

Betapa sulitnya untuk membaca satu lembar Al-Qur’an, namun betapa mudahnya membaca 100 halaman dari novel yang laris.

Betapa getolnya orang untuk duduk di depan dalam pertandingan atau konser, namun lebih senang berada di saf paling belakang ketika berada di masjid.

Betapa mudahnya membuat 40 tahun dosa demi memuaskan nafsu birahi semata, namun alangkah sulitnya ketika menahan nafsu selama 30 hari ketika berpuasa.

Betapa sulitnya untuk menyediakan waktu untuk sholat 5 waktu, namun betapa mudahnya menyesuaikan waktu dalam sekejap pada saat terakhir untuk event yang menyenangkan.

Betapa sulitnya untuk mempelajari arti yang terkandung di dalam Al-Qur’an, namun betapa mudahnya untuk mengulang-ulangi gosip yang sama kepada orang lain.

Betapa mudahnya kita mempercayai apa yang dikatakan oleh koran, namun betapa kita meragukan apa yang dikatakan oleh Kitab Suci Al-Qur'an.

Betapa setiap orang ingin masuk surga seandainya tidak perlu untuk percaya atau berpikir, atau mengatakan apa-apa, atau berbuat apa-apa!